Vereniging Oud Hoorn - Actualiteit

Vier ochtenden in oktober liepen groepjes basisschoolkinderen door de Hoornse binnenstad langs 8 vertellers. Er hadden zich 13 scholen ingeschreven, (een school meldde zich af vanwege de regen).

Uiteindelijk hebben 656 leerlingen uit groep 7 en 8, maar ook van de Praktijkschool en het speciaal onderwijs, de route gelopen. De kinderen ontmoetten 8 Hoornse figuren uit de Gouden Eeuw die hun verhaal vertelden. “Verdien ik een standbeeld?” was steeds de slotvraag. De enige van de acht historische figuren die al een standbeeld heeft is Theodorus Velius.

Op het geboortehuis van Hadrianus Junius (Kerkstraat 9) staat een tekst (Hier lag eerst Junius, noch taal-loos als een kind. Wiens wederga men niet in zeven talen vind)en een plaquette. Bovendien is er een Juniusstraat in Hoorn. Junius zag er precies zo uit als op het schilderij dat er van hem bestaat. Hij vertelde dat hij zeer geleerd was. In de huidige tijd zou hij meedoen met “De slimste mens” en dat ongetwijfeld winnen. 

Er is ook een Pieter Florisstraat, een Liornestraat en  een Rotiusstraat.

De groepen luisterden aandachtig naar de vertellers en hadden soms na het verhaal nog vragen en suggesties. Zo was er een leerling die vond dat de vroedvrouw sámen met dokter Velius een standbeeld zou moeten krijgen.

Pieter Florisz liet zijn heldhaftige zeemansdaden  versterken door kanonnengebulder dat hij door de kinderen liet uitvoeren. Bij het Admiraliteitspoortje op het kerkplein ging het er daardoor luidruchtig aan toe.

Bij Liorne kregen de kinderen een scheepsdropje. De motivatie om hem een standbeeld te gunnen werd daardoor wel iets verhoogd.

Van Rotius kregen alle leerlingen een ansichtkaart met een afbeelding van een van zijn schilderijen. En de aanmoediging om eens in het West-Fries museum te gaan kijken naar de Hoornse Rembrandt. 

De weeshuismoeder liet de kinderen letterlijk naar de pomp lopen om het duiveltje te zien. “Pas op, dit is geen drinkwater” waarschuwde dat. 

Van de Scheepsjongens van Bontekoe is een standbeeld. Maar van de moeder van een van die scheepsjongens niet. Ook van de vroedvrouw en de weeshuismoeder is er een standbeeld noch een straatnaam.

Bij de moeder van Peter Hajo gingen vele groepen nog even wat eten en drinken op het Houten Hoofd. Uitkijkend over de (voormalige) Zuiderzee: “Zou de ”Nieuw Hoorn” na twee jaar eindelijk terugkomen?”

De regen van de laatste dag mocht de pret niet drukken: de concentratie en motivatie zowel bij de vertellers als bij de kinderen waren geweldig. En daarmee verdienen alle vertellers, kinderen, begeleiders en de werkgroep “Jeugdeducatie” eigenlijk wel een standbeeld.

De prachtige kostuums (en een deel van de foto's), als kers op de taart, waren verzorgd door Conny Dekker. (Van “Wat doe ik je aan?”).

Foto: Hanneke Verkleij

De vertellers vlnr: Frans Kramer, Philip Waardijk, Jan Timmer, Gijs-Jan Stam en Simon Laan.

De vertelsters: Marian Schagen, Els Vlaar en Wil Eiting.  

Niet op de foto:
* Eddy Boom,Truud Keet en Hanneke Verkleij die zorgden voor de fietsenstallingen, overhandiging van de links- of rechtsomdraaiende routes aan de begeleidende leerkrachten/ouders van de scholen. 
* Francisca van Putten en Ruud Willemse traden op een andere dag als verteller op.
* Karin Lansdaal kleedster en coördinatie
* Ruud Willemse voorzitter werkgroep, verzorgde de catering en doet de financiële afhandeling
* Jan Floris koffierondjes in het pakhuis en langs de vertellers.

Dit project werd financieel mogelijk door bijdrages van Vereniging Oud Hoorn en de leefbaarheidssubsidie van bureau Erfgoed van de Gemeente Hoorn.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------
Meer vrouwen verdienen een standbeeld schrijft het NHD

Wandelend door de zonnige binnenstad van Hoorn luisteren de kinderen met gespitste oren naar de historische figuren. Volledig gekleed in het gewaad dat zij vroeger droegen, vertellen de acteurs de leerlingen van basisscholen over het leven van hun personage. Onder meer Pieter Florisz, Weeshuismoeder Maartje, Rotius en Vroemoer Jannetje staan de kinderen op te wachten.

Vroemoer

Voor haar huis vlakbij de Hoofdtoren vertelt Jannetje de Vroemoer over haar leven. „Ik had vroeger een heel belangrijk beroep. Lang geleden, in 1600, waren er veel arme mensen. Als er een kindje werd geboren was er vaak geen geld voor een dokter. Er gingen niet alleen veel baby’s dood, maar ook moeders overleefden de bevalling niet. Ik vond dit heel erg. ’Dit kan niet zo langer’, zei ik tegen de burgemeester. ’Er moet iets gebeuren’. Ik heb zelf kinderen gehad en ik kon onwijs goed leren. Ik ben de dikke boeken ingedoken en ben toen vroedvrouw geworden. Ik verdien een standbeeld, omdat ik veel levens heb gered”, vertelt Jannetje terwijl de kinderen na afloop instemmend klappen en juichen.

(Tekst gaat door onder de foto’s)

Volgens de actrice die in de huid van Jannetje is gekropen, zijn er weinig vrouwen met een standbeeld. „Ik kan er zo gauw niet eentje opnoemen. Het is heel belangrijk dat er een vrouw tussen al die mannen komt. Vrouwen hebben veel betekend voor de geschiedenis.”

De leerlingen van de Jozefschool zijn het overduidelijk met Jannetje eens. „Zij heeft levens gered en is goed geweest voor mensen. Voor mij is dat heel belangrijk als ik moet overwegen of iemand een standbeeld moet krijgen. En daarnaast moeten meer meisjes een standbeeld krijgen”, roept een meisje terwijl ze in discussie raakt met een jongetje naast haar.

(Tekst gaat door onder de foto’s)

Langs de gracht staat Pieter Jansz Liorne de volgende groep enthousiaste kinderen op te wachten. „Ik was een belangrijke man in Hoorn. Als koopman en schepenbouwer heb ik veel geld verdiend. Destijds was het zou dat rijke mensen belangrijke banen kregen. Ik was wethouder én ik ben zelfs burgemeester geweest. Maar waarom ik een standbeeld verdien? Nou, omdat ik een schip met een dikke buik voor vracht bedacht: het fluitschip. Iedereen lachte me uit, maar het schip zeilde als de beste. Dankzij mij was er meer dan genoeg werk en was niemand arm”, vertelt hij.

Dropjes

Na zijn levensverhaal en betoog haalt hij een zakje tevoorschijn. „Mijn schip staat zelfs op een dropje”, zegt hij met een knipoog. De kinderen stoppen een lekkere dorpje in hun mond.

(Tekst gaat door onder de foto’s)

„U probeert ons om te kopen hé”, zegt een knulletje. Op de vraag of Pieter Jansz Liorne een standbeeld verdient, zegt hij: „Jazeker, maar niet vanwege het dropje hoor”, zegt hij lachend. „Er is een straat naar hem vernoemd en hij heeft veel voor Hoorn betekend. Daarom moet hij een standbeeld krijgen.”

Project

Het is niet de bedoeling dat de historische figuren uiteindelijk echt een standbeeld krijgen. Het project is door werkgroep Jeugdeducatie van de Vereniging Oud Hoorn opgericht om de kinderen iets te leren over de geschiedenis van Hoorn.

Lees ook: Dirk en Dirkje terug op Roode Steen in Hoorn: op naar de volgende 20.000 ’Gouden Eeuw-selfies’

„Onze geschiedenis ligt gewoon op straat. Het is jammer dat mensen zo weinig weten over het verleden van onze prachtige stad. Niet alleen kinderen, maar ook genoeg volwassenen hebben soms een groot vraagteken bij de figuren”, aldus Oud Hoorn.