Wat eeuwen geleden als een heldendaad werd beschouwd, kan in deze tijd als schurkengedrag worden bezien. Dat blijkt maar weer eens bij de wandeling die Hoornse basisscholieren maken langs Hoornse helden en/of schurken. De verhalen zijn in ieder geval prachtig.De wandeling die de leerlingen van de groepen 6, 7 en 8 maken is een cadeautje van de Vereniging Oud Hoorn die dit jaar 100 jaar bestaat. In groepen lopen ze deze en volgende week een route door de stad, doen ze workshops en wonen ze een voorstelling van Op Roet bij, bij het Centrum voor Varend Erfgoed.
Hoorn heeft er nog al wat, van die helden, schurken en schurkachtige helden. De ’schrijvende schipper’ Bontekoe bijvoorbeeld, of, even verderop, Pater Thijs. Deze werd in het gevang geworpen, omdat hij een rijke man had bestolen en het geld aan een arme boer gaf. De vraag of hij een held of een schurk is, doet een beroep op het geweten van de leerlingen van de Van Bockxmeerschool, die op de Veermanskade naar zijn verhaal luisteren.
Hun oordeel is een stuk eenduidiger bij het verhaal van marktmeester Johannes Beek op het Grote Oost. Hij stuurde in 1911 een vergiftigde taart aan de man die zijn financiële malversaties verraden had. Helaas aten alleen diens vrouw en het dienstmeisje ervan, wat de vrouw het leven kostte.
De meest omstreden Hoornse figuur, JP Coen, kan op de Roode Steen aan de voet van zijn eigen standbeeld op een verdeeld oordeel rekenen. Maar de ’kaper’ Willem Melknap, die door een van de leerlingen voor de moordenaar van Willem van Oranje wordt aangezien, wordt in de heldenstatus verheven. Want zijn buit werd, met goedkeuring van Van Oldenbarneveldt zelfs, verdeeld onder de behoeftigen.
Bij het Veteranenmonument op het Oostereiland geeft Marian Schagen uitleg over recentere schermutselingen. Haar man diende in Libanon en liep daar een posttraumatisch stresssyndroom op. ,,Toen hij terug kwam, was hij een ander mens’’, vertelt ze, met de blauwe helm van haar man in haar handen. Het oordeel van de scholieren laat zich raden.
Bron: NHD
