Kwartaalblad 2009 nr.3   (september)

Van oudsher werden steden van het buitengebied afgeschermd. Bij kleine plaatsen bestond deze bescherming veelal uit sloten rond de lindbebouwing met simpele bruggetjes waarvan men de planken weg kon nemen.
De Noorderpoort, afgebroken in 1850, was geschiedkundig één van de interessantste bouwwerken van Hoorn. De Noorderpoort en de Westerpoort vormden samen met de tussengelegen stadsmuur het oudste deel van de stenen omwalling van Hoorn. Dit was ook het enige deel van die stadsmuur dat tot aan de afbraak nooit door stadsuitbreiding overbodig werd.
Op 27 juni 1871 nam de gemeenteraad van Hoorn het besluit alle poorten te slopen. De poorten dienden geen enkel doel meer en hinderden het verkeer. De Koepoort en de resterende waltorens werden in datzelfde jaar afgebroken. De sloop van de nieuwe Westerpoort volgde in 1872. Gelukkig kunnen we heden ten dage nog genieten van de Nieuwe Oosterpoort, De Hoofdtoren en de Kruittoren.
Alex Flameling beschrijft in een uitvoerig artikel de opkomst en ondergang van deze verdedigingswerken. Het verhaal is rijk voorzien van unieke kaarten en afbeeldingen.

De eenhoorn is hèt symbool van de stad Hoorn. Al vele eeuwen fungeert dit fabeldier als schilddrager van het stadswapen. In de loop der eeuwen heeft de eenhoorn een moderner uiterlijk gekregen, maar het idee is hetzelfde gebleven: een zittende eenhoorn met de voorpoten rustend op het wapenschild. Bij de viering van 650 jaar stadsrechten in 2007 was de eenhoorn op tal van plaatsen in de stad te zien. De Hoornse schilddrager kreeg een geheel nieuwe functie als kunstobject. Het stadsbeeld werd toen verrijkt met 35 grote eenhoorns die beschilderd waren door bekende kunstenaars. Hierbij werd de eenhoorn geïnterpreteerd als een paard met een hoorn op het hoofd. Kijkt men echter naar het stadswapen dan zien we dat deze eenhoorn gespleten hoeven, haar tot op de knieën en een sik heeft. De eenhoorn is dan ook geen paard met een hoorn, maar een dier met het hoofd... lees verder >>

Eind mei 2009 publiceerde de gemeente Hoorn het Ontwerpbestemmingsplan Binnenstad. Dezelfde commissie van de Vereniging Oud Hoorn die eerder het Voorontwerp becommentarieerde zette zich nu aan bestudering van het Ontwerpbestemmingsplan. In een artikel zet Oud Hoorn-voorzitter Egbert Ottens
uiteen wat de inhoud is van dit ontwerpplan en omschrijft de visie van de Vereniging Oud Hoorn op dit plan.

Gedurende de Tweede Wereldoorlog waren op tal van plaatsen in Hoorn onderduikers ondergebracht. Zo ook in de boerderij die te vinden was op het adres Weeltje 5. Dat was in die dagen een vrij afgelegen plek, juist aan de grens van de stad. De nu 81-jarige Cor de Boer weet zich de gebeurtenissen in en rond zijn ouderlijk huis nog goed te herinneren. Cor was 12 jaar toen de Duitsers in 1940 ons land binnenvielen. Gedurende de bezetting zag hij heel wat "vreemde" kostgangers voorbij komen. Het waren vaak jonge landgenoten die in het kader van de Arbeitsansatz werden opgeroepen om in Duitsland te werk gesteld te worden. Maar ook joodse mensen die probeerden te ontkomen aan de greep van de Duitse bezetter.
De familie De Boer heeft de activiteiten die tijdens de Tweede Wereldoorlog werden verricht nooit aan de grote klok gehangen. Eén van de joodse onderduikers, Walter Maas, heeft in Israël twee bomen geplant als dank aan de familie De Boer. Het verhaal over de familie De Boer werd geschreven door Wijda De Rooij-Hilbrands, dochter van Annie Hilbrands-De Boer.

Voorwoord van de voorzitter
Wat overbleef van de Noorderpoort
Historische Vereniging Oud-Dordrecht op bezoek
Kinderwandeling
Open dag Westfries Archief
Expositie in Westfries Museum
Recensie "Met snee jagt en kake van wint"

Van de bestuurstafel
Stadsbeeld, restauraties, wijzigingen, verval
Hoe Hoorn veranderde
Het documentatiecentrum van Oud Hoorn