Kwartaalblad 2022 nr.4   (december)

Met deze extra dikke aflevering sluiten wij 2022 af en gaan eerst terug naar Hoorn in 1972, 50 jaar geleden dus. De voorplaat laat daarvan al het een en ander zien. Vanaf bladzijde 4 t/m bladzijde 23 zijn zeven artikelen aan dit thema aan gewijd. De groei komt op gang (Lansdaal, A.,  pg. 4-7) Over de politiek in Hoorn (Lansdaal, A. pg. 8-11) Wereldverbeteraars tussen subcultuur en politiek (Ceuninck van Capelle, C. de, Franke, S., Iersel, F. van, pg. 12-15) Citymarketing (Holman, C., pg. 16-17) Troll, daar gebeurde het… (Schaake, A., pg. 18-19) Morrelen aan de mores (Boos, K., pg. 20-21) Het verhaal van een puber (Lansdaal, A., pg. 22-23)   ‘Opschudding na de gezapigheid van de  naoorlogse jaren’ vormt de rode lijn in al deze bijdragen. Met horten en stoten komt de groei van Hoorn op gang met de aanleg van  de wijken de Grote Waal en Risdam, de ontsluitingswegen,... lees verder >>

Een aspect dat in de bovengenoemde bijdragen niet aan orde kwam, is de verpaupering van de binnenstad door verwaarlozing tijdens en na de oorlog. Sanerings- en reconstructieplannen voor de binnenstad leidden tot verzet bij de binnenstadsbewoners en de oprichting van de stichting Stadsherstel Hoorn op initiatief van de vereniging Oud Hoorn. De doelstellingen van Stadsherstel en de bereikte resultaten worden in dit verhaal uiteengezet. De uitreiking van een Europese prijs vormde in 2008 een kroon op hun werk.

Een interview met Gerard Braas, bewoner van het voormalige pakhuis Dantzig aan de Bierkade. Leidraad in dit verhaal is de nieuwe Omgevingswet, afgezet tegen de problemen waarmee Gerard tijdens de verbouwing en verduurzaming van zijn huis te maken kreeg.

Een historisch overzicht vanaf de komst van de eerste woonwagenbewoners uit Elzas-Lotharingen naar Hoorn aan het begin van de vorige eeuw. Zij vluchtten voor de Duitsers die hen vervolgden. De aanvankelijk moeizame integratie in de Hoornse samenleving leidde uiteindelijk naar het huidige woonwagencentrum aan de Bobeldijk, waar behoud van eigen cultuur samengaat met deelname aan het leven en werken in Hoorn.

Een van de eerste bewoners van het woonwagenkamp aan het ABC was Johan “de Fransman” Walter. Ko Boos interviewde diens kleindochter, Josephine  Emmerink, over het dagelijkse leven van die vroege kampbewoners in Hoorn. Daarmee geeft hij nog meer inhoud aan het in het vorige verhaal  genoemde ‘behoud van eigen cultuur’.

Van het oplossen van probleemstellingen (begin negentiende eeuw) via schaakverenigingen (begin twintigste eeuw) naar het spelen van partijen in clubverband binnen de in 1923 opgerichte Hoornse schaakvereniging Caïssa. Een scheuring leidde begin tachtiger jaren tot de oprichting van een tweede vereniging, de Eenhoorn. Maar in 2012 kwam er een fusie en ontstond de huidige, succesvolle vereniging Caïssa- Eenhoorn.

In de serie ‘Verdwenen middenstanders’ nu een interview met een slagersdochter, Riet Damen – Groot, de 92-jarige dochter van slager Rein Groot (slagerij Gouw 32, oprichter van Groot Conserven). Zij vertelt over haar jeugd in Hoorn en over haar leven.

Waar kijken we naar? (pg. 48-49), over de historie van (de plek van) het Westfries Museum. Rita Lodde (pg. 50-51) over het boek ‘Hoorn, huizen, straten, mensen’ en de grote betekenis van vrijwilligerswerk. Arnoud Schaake (pg. 52-53) met een vooruitblik naar de lezingen van Oud Hoorn in 2023. Arnoud Lansdaal (pg. 54-55 met een greep uit de schenkingen die de vereniging Oud Hoorn de laatste tijd heeft gekregen. De rubriek Stadsbeeld (pg. 56-58) over restauraties en veranderingen in het stadsbeeld in Hoorn. Op de achterpagina (pg. 60) vertelt Willy Wiggelaar over de herkomst van de naam ‘Blauwe Berg’ voor de wijk die is aangelegd tussen het Keern, de Bobeldijk en het Missiehuis.