Drie jaar e-mailpost via info@oudhoorn.nl
Nadat het postvakje voor de ledenadministratie leden@verenigingoudhoorn.nl (waar de leden hun adreswijziging, opzegging, aanmelding en vragen over contributie kwijt kunnen) in gebruik was genomen, zou het misschien rustiger worden in het "algemene postvakje". Niets is minder waar: steeds meer mensen bezoeken de website en laten berichten achter in het postvakje. Dat varieert van op- en aanmerkingen over het stadsbeeld (wat gaat er gebeuren op de plek van de oude schouwburg en op de Vale Hen) tot vragen over het lezingen- en wandelschema (hoe lang duurt een vrijdagavondwandeling?) en tot aanvullende informatie voor de redactie van het Kwartaalblad. Sinds maart kan ik spreken over een bombardement van ongewenst reclamemateriaal (spam) en van viruswaarschuwingen. Met het instellen van spam-filters en virus-scans en sinds kort ook scans tegen spy-ware (die je gebruik van internet "bespioneren") probeer ik de brievenbusvervuiling buiten de deur te houden en mijn apparatuur te beschermen. Dat lukt: de lijst met geblokkeerde zenders nadert de duizend, schat ik en de dagelijkse post bestaat voor 30 % uit veilige post. Sinds half september is er een internetverbinding in het Oost-Indisch Pakhuis, maar die is nog niet tot het kantoor van de ledenadministrateur doorgetrokken. Ook het aanmeldingformulier voor aspirant nieuwe leden op de website werkt helaas enige tijd niet meer (deze kan tijdelijk niet meer verzonden worden). "Traag maar gestaag" hopen wij van de Internetwerkgroep dit in het komende jaar in een zich uitbreidend Oost-Indisch Pakhuis tot een goed werkend systeem te komen.
Is het kunst of kitsch?
Vooral in de eerst helft van dit jaar kon ik een bepaalde trend waarnemen
in de post: kunst en kunstgeschiedenis. Een groot schilderij van J. Kamminga
van de Hoofdtoren (zou verkocht moeten ), een pastel van A.C. Bleijs (taxatie),
een schilderij van vermoedelijk H. Verberk met een interieur van de Noorderkerk
die helemaal geen Hoornse kerk voorstelde, dit en de vraag of er iemand
een soort "kunst en kitsch"-middag kon organiseren in een wijkcentrum,
verwijs ik naar het Westfries Museum. Een potentiële koper van een
schilderij (aangeboden via internet) van de Mariatoren met Draafsingel
werd voor een miskoop behoed: het was een fantasievoorstelling. Wie was
Liedts en waarom is er een straat naar hem genoemd? Abraham Liedts was
een Hoorns portretschilder, maar minder bekend dan Rotius. Typisch een
vraag van scholieren, die met werkstukken bezig zijn voor CKV (Cultuur
en Kunstzinnige Vorming). Een ander museum waarnaar ik regelmatig verwijs
is het Museum van de Twintigste Eeuw. Daar zijn nu reproducties te koop
van de Hoofdtoren in de winter en in de zomer, van een hedendaagse kunstenaar.
Zover de kunst binnenshuis. De kunst buitenshuis, de bronzen Scheepsjongens
van Bontekoe stonden meteen weer in de aandacht sinds de verfilming van
het boek van Johan Fabricius. En de eigengemaakte houten gevelsteen aan
het Munnickenveld met opschrift Het kleine Loo, de vragensteller kreeg
koninklijke associaties met Paleis het Loo.
Hoorn en het buitenland
De laatste tijd is er nogal wat te doen over het bevorderen van het toerisme
in of naar Hoorn. In februari, voor de start van het vaarseizoen van de
chartervloot, kwam er een verzoek of de Religieuze wandeling van onze
website in het Duits vertaald kon worden en liefst ook nog voor studenten
en scholieren uit Groot-Brittannië in het Engels, want die kunnen
dan met subsidie vanwege het educatieve karakter met vakantie naar Hoorn
en andere IJsselmeerhavens.
En wat te denken van geëmigreerde voorouders en je heet "Van
Horn" en je wilt persé het bouwjaar weten van de Hoofdtoren
(1532). Stel je woont in Nieuw Zeeland en wilt volgend jaar op zoek naar
je wortels (roots) want je voorouders hebben gewoond aan de "Sleepershaven
in houses with pictures on it". Dan komen toch meteen de Bossuhuizen
in beeld? Ter voorbereiding van je trip naar Hoorn breng je een bezoek
aan de website van Oud Hoorn!
Tot de activiteiten van de vereniging hoort ook de jaarlijkse ledenexcursie.
Ik ontving vanuit Griekenland de vraag van een naamgenote of we ook "historische
bezienswaardigheidsreizen naar het buitenland" organiseren. Deze
Diana is met een Griekse hotelier getrouwd en kon ook wel rondleidingen
organiseren, maar dan naar echte klassieke bouwstijlen.
Gedrukte media
Hoewel ons documentatiesysteem heel veel informatie bevat verwijs ik ook
veel naar het Westfries Archief en de Openbare Bibliotheek. Komt daar
een reactie op: "….sinds internet zijn intrede heeft gedaan,
vergeet je helemaal dat de bibliotheek het grootste naslagregister heeft".
Vanaf de laatste helft van jaargang 2001 staan er korte inhoudsopgaven
van het Kwartaalblad op de site. Door middel van zoekmachines komen bezoekers
terecht op bepaalde artikelen en willen dat digitaal aangeleverd krijgen;
dat kan (nog) niet.
De afkorting voor stichting "st." en voor straat "str."zorgde
voor een merkwaardige spraakverwarring: Het scheelt slechts één
letter maar maakt een wereld van verschil. Iemand meende zich te herinneren
dat er ooit sprake is geweest van een Bas Baltusstraat. De naam van onze
vroegere voorzitter is wèl verbonden aan de Publicatiestichting
Bas Baltus. Onlangs werd het eerste exemplaar van het laatste boek van
deze stichting "30 jaar Stadsherstel, met het oog op de stad van
morgen" aan mr. Pieter van Vollenhove gepresenteerd in de Oosterkerk.
Over het uitblijven van de uitgave of het verschuiven van de verschijningsdatum
kwamen de minder plezante vragen binnen. Het (soms niet zo) geduldige
wachten is beloond met een prachtig en rijk geïllustreerd boek, een
waar kunstwerk voor op de boekenplank. En zo is de cirkel bijna rond.
Iemand in den lande was in het bezit van twee kartonnen kokertjes met
daarin slierten negatievenstroken op formaat kleinbeeld uit de jaren vijftig
of zestig van de vorige eeuw, dus zwart-wit foto's gemaakt door een professioneel
instituut. Of Oud Hoorn die wilde hebben? Deze schenking werd opgehaald
door een vrijwilliger van de Werkgroep Beeldbeheer (zie Kwartaalblad 3/2004).
En hoe nu verder? Een professioneel fotolaboratorium heeft de beelden
gedigitaliseerd en tot onze grote verbazing en prettige verrassing bleken
de stroken geen standaard hoeveelheid beeldjes van 30 stuks te bevatten,
maar bijna 2x zoveel. Er zitten zeker opnames tussen die voor publicatie
in het Kwartaalblad geschikt zijn en een selectie uit het bestand zou
best eens in de Oud Hoorn beeldcollectie op de website te zien kunnen
komen. Die beeldcollectie is sinds vorige maand op de voorpagina van de
site geplaatst, de link naar Geschiedenisbank-nh onder de foto van het
Oost-Indisch Pakhuis. Al bladerend door het Stadsherstelboek of door de
Oud Hoorn beeldcollectie voelen wij ons altijd, en de bezoeker van buiten
voelt zich even, THUIS IN HOORN.
Diana van den Hoogen, oktober 2004.
